Waarom is het moedig om van jezelf te houden? Omdat het makkelijker is om je liefde op een andere persoon te projecteren dan werkelijk jezelf lief te hebben. Verliefd zijn op en later houden van de ander voelt heerlijk en kan je het gevoel geven van geluk en geborgenheid. Dat is heel fijn maar hoe houdbaar is het als je niet eerst jezelf volledig hebt omarmt. Naar verloop van tijd ga je waarschijnlijk steeds meer ervaren dat de ander een spiegel voor je is, die pijnlijk duidelijk maakt waar jouw oud zeer zit. Dan vergt het moed om jezelf te zien en te accepteren met alles wat bij jou hoort. De prachtige en de minder mooie kanten, die er allemaal mogen zijn. Dat maakt kwetsbaar want we zijn vaak gewend om onze mindere kanten te verbergen. Het wordt niet voor niets ook wel de schaduw genoemd. Het vraagt werkelijk moed om voor jezelf te erkennen dat ook jij bijvoorbeeld oud zeer hebt, boosheid voelt, eenzaamheid ervaart, jaloers bent of jezelf afkeurt omdat je niet voldoet aan de eisen die je zijn opgelegd vanuit je familiesysteem. Dat er gekwetste kindsdelen in je leven die om aandacht vragen en er in de diepte van je ziel onverwerkte ervaringen zijn waar je (onbewust) last van hebt. En het vraagt nog meer moed om de bereidheid te hebben met deze schaduwstukken te werken om zo je ziel te helen en ruimte te laten ontstaan om ook werkelijk van de ander te houden.
Zelfliefde gaat over verbonden zijn met jezelf. Weten wat er in jou leeft, wat je nodig hebt en dat je dat bij jezelf kunt vinden. Met een hart vol compassie naar jezelf kijken. Waarderen wie je bent met al je bagage. Om jezelf kunnen lachen en de bereidheid om alles wat jou jou maakt liefdevol te accepteren. Wees moedig, het waren de eerste woorden die ik ooit innerlijk hoorde toen ik aan het mediteren was. Nu zoveel jaren later begrijp ik steeds beter wat er toen tegen mij werd gezegd.