Het sprookje van de romantische liefde waarin de ontmoeting met de prins(es) eindigt in een “ze leefden nog lang en gelukkig”, is echt een sprookje. Je kunt alleen maar je eigen prins(es) op het witte paard zijn. De ander waar je reikhalzend naar uitkijkt tot hij/zij aan komt galopperen, blijkt vaak na verloop van tijd toch minder prinsheerlijk dan het zich in het begin liet aanzien. Verliefdheid zorgt voor de roze bril en geeft een gevoel van verbinding en vervulling. Zodra je de bril afzet, zie je dat de prins(es) toch niet al jouw behoeften invult. Die behoeften kun je alleen maar zelf vervullen door echt van jezelf te houden. Door te voelen wat jij nodig hebt en dat aan jezelf te geven. In het beste geval herken je dat en breng je zelfliefde in de praktijk. Het kan ook zo zijn dat er eerst nog een aantal prins(ess)en voorbij komen rijden voordat je het patroon gaat herkennen en ziet dat je je niet vrij en autonoom gedraagt in de relatie. En dat je behoeftig bent of eisend naar de ander, waardoor de liefde voorwaardelijk wordt. Ook al ben je je ervan bewust dat het zo niet werkt in de liefde, dat de ander de leegte in jou nooit kan vullen, toch leeft er in veel mensen een diepe wens om de prins(es) te vinden.
Deze wens om de prins(es) op het witte paard tegen te komen, komt voort uit het verlangen naar het gevoel van eenheid, van versmelting. We willen terug naar waar we vandaan zijn gekomen: de (kosmische) baarmoeder. De plek waar je je volledig geborgen en verbonden voelde. Dat gevoel wil je terugvinden. Door je geboorte in de wereld ontstaat een oerpijn van afgescheiden zijn. Tel daar je ervaringen met je moeder en je vader bij op en er is genoeg input ontstaan om op zoek te gaan naar de prins(es). Om vervolgens in de dynamiek van de romantische liefde te stappen op zoek naar de vervulling van je behoeften.
Een romantische relatie kan een goede leerschool zijn, als je bereid bent om in de spiegel te kijken die de ander je voorhoudt. Maar de enige weg terug naar het gevoel van eenheid, is eerst de verbinding met jezelf vinden. Voelen wat jij nodig hebt, herkennen waar dat vandaan komt en erkennen dat je alleen zelf verantwoordelijk bent en kunt zijn om deze behoeften die in jou leven te vervullen. Zo voedt je jezelf en houd je van jezelf. En kan ook de realisatie ontstaan dat je nog altijd verbonden bent met de bron waar je vandaan komt. Volledig jezelf omarmen, echt van alle aspecten van jezelf houden vraagt moed en doorzettingsvermogen en de beloning is de moeite waard. Vanuit een gezonde en voedende relatie met jezelf een romantische relatie aangaan maakt de kans op ze leefden nog lang en gelukkig een stuk groter. En misschien kun je dan alsnog de prins(es) in de ander gaan zien.